Υλικό προς ανάγνωση “Χρήση κατάλληλων τεχνικών και μεθόδων καθοδήγησης στην εργασία με γυναίκες εκπαιδευόμενες”

3.1 Στιλ, δεξιότητες και μέθοδοι καθοδήγησης, χρήση διαδικτυακών εκπαιδευτικών μαθημάτων

Η καθοδήγηση ενηλίκων απαιτεί γνώσεις για τα στιλ, τις δεξιότητες και τις μεθόδους καθοδήγησης. Το στιλ καθοδήγησης αφορά στην έμπνευση των εκπαιδευομένων, την καλλιέργεια της αυτοπεποίθησής τους και τη διδασκαλία των αναγκαίων δεξιοτήτων για την ανάπτυξή τους και την επιτυχία συνεργασία μαζί τους, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι αισθάνονται υποστήριξη από τον εκπαιδευτή-καθοδηγητή ενηλίκων στην πορεία αυτή. Ο επαρκής ως εκπαιδευτής-καθοδηγητής ενηλίκων επιδεικνύει καλές επικοινωνιακές και κοινωνικές δεξιότητες -καθώς η εποικοδομητική ανατροφοδότηση είναι σημαντική σε αυτό το στιλ ηγεσίας- αλλά ο πιο επιτυχημένος καθοδηγητής θέτει, επίσης, ερωτήσεις στις εκπαιδευόμενές του για να ενθαρρύνει τον καταιγισμό ιδεών και την επίλυση προβλημάτων. Η καθοδήγηση μπορεί να είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για την αντιμετώπιση της, στην καλύτερη περίπτωση, αντιπαραγωγικής και, στη χειρότερη περίπτωση,  αποτυχημένης κουλτούρας στον χώρο εργασίας. Με ισχυρή εστίαση στους στόχους, την ατομική και ομαδική ανάπτυξη και τις αποδόσεις, τα αποτελέσματα συχνά μιλούν από μόνα τους. Οι εκπαιδευτές-καθοδηγητές ενηλίκων μπορούν να χρησιμοποιήσουν ένα ή περισσότερα διαφορετικά στιλ καθοδήγησης. Ωστόσο, οι πιο επιτυχημένοι αναγνωρίζουν ότι η προσαρμογή του στιλ τους στο πολιτισμικό υπόβαθρο των εκπαιδευομένων τους είναι ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλίσουν την επίτευξη καλών αποτελεσμάτων. Βασικά στιλ καθοδήγησης είναι τα εξής:

  • Δημοκρατική καθοδήγηση: Με αυτή τη μέθοδο, παρέχεται στις εκπαιδευόμενες ελευθερία και μερίδιο ευθύνης, ενώ ο καθοδηγητής παρεμβαίνει μόνο όταν χρειάζεται για να συνεχιστεί η διαδικασία. Τα άτομα αισθάνονται αυτόνομα και ότι έχουν τα ίδια τον έλεγχο, την ώρα που ο καθοδηγητής τα ενθαρρύνει για να συμμετέχουν ενεργά και να συνεισφέρουν στη διαδικασία.
  • Αυταρχική καθοδήγηση: Σε αυτή την προσέγγιση, ο καθοδηγητής είναι αυτός που αποφασίζει τι, πότε και πώς θα κάνει κάτι. Το μόνο που απαιτείται από την ομάδα είναι να δείχνει κατανόηση. Με ελάχιστη έως καθόλου συνεισφορά, ενυπάρχει κίνδυνος οι εκπαιδευόμενες να αισθανθούν ότι στερούνται τα δικαιώματα τους και δεν ενθαρρύνονται να σκέφτονται από μόνες τους. Ωστόσο, με αυτή τη μέθοδο, καλλιεργείται πειθαρχία, συσπειρώνεται η ομάδα και τίθενται σαφείς στόχοι με ισχυρή εστίαση στο αποτέλεσμα.
  • Ολιστική καθοδήγηση: Όσον αφορά τα στιλ προσωπικής καθοδήγησης, η ολιστική καθοδήγηση πρωτοπορεί δείχνοντας τον δρόμο. Με την πεποίθηση ότι όλα συνδέονται μεταξύ τους, στην προσέγγιση αυτή, τα άτομα θεωρούνται ότι αποτελούν το άθροισμα όλων των μερών τους: για να ενθαρρυνθεί η προσωπική τους ανάπτυξη, πρέπει να επιτευχθεί ισορροπία σε όλες τις πτυχές της ζωής τους. Πέρα από την αίσθηση για την επαγγελματική τους σταδιοδρομία, δίνεται επίσης προοπτική για τη θέση των εκπαιδευομένων στο κοινωνικό και πολιτισμικό συγκείμενο, βοηθώντας τους να αισθανθούν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και δείχνοντάς τους πόση σημασία έχουν. Υιοθετώντας το στιλ αυτό, ο καθοδηγητής μπορεί να στρέψει την προσοχή σε προσωπικά προβλήματα και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές που ενδέχεται να επηρεάζουν αρνητικά την εκπαίδευση και την αναζήτηση εργασίας, καθώς και να προσφέρει λύσεις, όπως διαχείριση του άγχους και τεχνικές χαλάρωσης.
  • Καθοδήγηση με όραμα: Σε αυτό το στιλ ενθαρρύνονται και ενδυναμώνονται οι εκπαιδευόμενες, καθώς τους δίνονται στρατηγικές και σαφής κατεύθυνση για την επίτευξη των στόχων τους και καλούνται να δώσουν έμφαση στην εστίαση. Όπως και με έναν προσωπικό γυμναστή, έτσι και με αυτή την προσέγγιση, δημιουργείται ένα είδος συνεργασίας, που βασίζεται στα στοιχεία της ανατροφοδότησης, του αναστοχασμού και της συνομιλίας, με στόχο να δοθούν πραγματικά κίνητρα και να επηρεαστούν ουσιαστικά οι εκπαιδευόμενες. 

Στη συνέχεια, ο καθοδηγητής ενηλίκων πρέπει να αναγνωρίσει και να τελειοποιήσει βασικές δεξιότητες καθοδήγησης για να μπορεί να τις εφαρμόσει αποτελεσματικά. Οι δεξιότητες αυτές είναι:

  • Καθορισμός στόχων: Η καθοδήγηση είναι μια προσέγγιση εστιασμένη σε στόχους, επομένως η ικανότητα καθοδήγησης των εκπαιδευομένων ούτως ώστε να διατυπώνουν οι ίδιες ξεκάθαρους, σαφώς καθορισμένους και εξατομικευμένους στόχους είναι μια από τις πιο σημαντικές δεξιότητες που πρέπει να κατέχουν όλοι οι καθοδηγητές. Όπως σε πολλές πτυχές της καθοδήγησης, υπάρχουν τόσο τυπικές όσο και άτυπες εκδοχές αυτής της δεξιότητας. Από την τυπική πλευρά, ο καθοδηγητής πρέπει να γνωρίζει πώς και πότε να εισαγάγει τον καθορισμό στόχων στη διαδικασία καθοδήγησης και, συνήθως, είναι εξοικειωμένος με μοντέλα όπως οι στόχοι SMART, όπου οι «έξυπνοι» στόχοι είναι Συγκεκριμένοι (Specific), Μετρήσιμοι (Measurable), Επιτεύξιμοι (Achievable) και βασίζονται σε Χρονοδιάγραμμα (Time frame). Από μια άτυπη πλευρά, ο καθοδηγητής συνηθίζει να σκέφτεται και να θέτει ερωτήσεις ακολουθώντας μια νοοτροπία που εστιάζει σε στόχους.
  • Γλώσσα του σώματος: Πολύ σωστά δίνεται έμφαση στη σημασία της ακρόασης στην καθοδήγηση, αλλά η γλώσσα του σώματος συχνά παραβλέπεται. Για παράδειγμα, η γλώσσα του σώματος ενός ατόμου φανερώνει πολλά για τη συναισθηματική του κατάσταση και το επίπεδο δέσμευσής του, ωστόσο είναι τόσο εύκολο να την αγνοήσει ο καθοδηγητής σε περίπτωση που είναι πολύ συγκεντρωμένος στις σκέψεις του σε σχέση με τη συνέχεια της διαδικασίας.
  • Ακρόαση: Αναφέρεται συχνά ως ενεργή ακρόαση για να διαφοροποιηθεί από την παθητική λήψη όσων λέει το άλλο άτομο. Με την ενεργή ακρόαση, προσυπογράφεται και η ενεργή συμμετοχή του καθοδηγητή στη διαδικασία, εφόσον δείχνει ότι δίνει στις εκπαιδευόμενές του αμέριστη προσοχή. Η ενεργή ακρόαση προϋποθέτει τη «συγκέντρωση» των δικών σας ανησυχιών και ιδεών «σε ένα κουτί» την ώρα που ακούτε, οπότε μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολο για τους διευθυντές-καθοδηγητές, ωστόσο πρόκειται για μια δεξιότητα που αξίζει να αναπτύξετε.
  • Επίδειξη ενσυναίσθησης: Η ενσυναίσθηση προκύπτει φυσικά από τη γλώσσα του σώματος και την ακρόαση. Ακολουθώντας προσεκτικά όσα ήδη αναφέρθηκαν, ο καθοδηγητής αρχίζει να αποκτά μια αίσθηση της συναισθηματικής κατάστασης του άλλου ατόμου. Μερικοί άνθρωποι βιώνουν την ενσυναίσθηση ως ισχυρή σωματική αντίδραση (οι επιστήμονες συνέδεσαν αυτό το φαινόμενο με τη λειτουργία των κατοπτρικών νευρώνων). Η ικανότητα ενσυναίσθησης είναι καθοριστικής σημασίας για τον επαρκή καθοδηγητή ενηλίκων, καθώς τον βοηθά όχι μόνο να αποδεχτεί το άλλο άτομο με τους δικούς του όρους, αλλά και, μερικές φορές, να «συντονιστεί» με συναισθήματα και σκέψεις για τα οποία δεν έχει πλήρη επίγνωση το ίδιο το εκπαιδευόμενο άτομο.
  • Υποβολή ερωτήσεων: Στο επίκεντρο της καθοδήγησης βρίσκεται η διάθεση του καθοδηγητή να αφήσει στην άκρη τις δικές του ιδέες σχετικά με τον «καλύτερο/κατάλληλο/προφανή τρόπο» να κάνει κάτι και να υποβάλει ερωτήσεις για να εκμαιεύσει τις ιδέες ενός άλλου ατόμου σε σχέση με τον τρόπο προσέγγισης. Η υποβολή ερωτήσεων μπορεί να υποστηρίξει τις εκπαιδευόμενες με τρεις τρόπους:

  1. Εστίαση της προσοχής – οι ερωτήσεις δεν κατευθύνουν, αλλά επηρεάζουν. Προτρέπουν τις εκπαιδευόμενες να αναζητήσουν μια νέα ιδέα ή να βρουν μια λύση σε ένα συγκεκριμένο θέμα. Οι έμπειροι καθοδηγητές μπορούν επιδέξια να θέσουν τις κατάλληλες ερωτήσεις για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να ξεφύγουν από τη «νοοτροπία του προβλήματος» και να αναζητήσουν απαντήσεις σε απροσδόκητα μέρη.
  2. Εκμαίευση νέων ιδεών – όσο «προφανής» κι αν φαίνεται η απάντηση στον καθοδηγητή, είναι εκπληκτικό πόσο συχνά οι εκπαιδευόμενες βρίσκουν πολλές διαφορετικές και, συχνά, καλύτερες εναλλακτικές λύσεις. Αν δεν υποβάλετε την ερώτηση, τίθεται σε κίνδυνο και μπορεί να μείνει ανεκμετάλλευτη η δημιουργικότητα των εκπαιδευομένων.
  3. Ενίσχυση της δέσμευσης – υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο να κάνουμε κάτι επειδή κάποιο άλλο άτομο μας είπε ή μας υπέδειξε να το κάνουμε και στο να κάνουμε κάτι που ονειρευτήκαμε εμείς οι ίδιοι. Ακόμα κι αν μια εκπαιδευόμενη καταλήξει στην ίδια ιδέα με αυτήν που είχε υπόψη του ο καθοδηγητής, το γεγονός ότι την σκέφτηκε από μόνη της σημαίνει ότι η εκπαιδευόμενη θα έχει πολύ μεγαλύτερο αίσθημα κυριότητας για την ιδέα αυτή και πολύ μεγαλύτερη προθυμία για ενεργή συμμετοχή και δέσμευση, όταν κληθεί να την εφαρμόσει στην πράξη. 

  • Παροχή ανατροφοδότησης: Το κλειδί για την παροχή αποτελεσματικής ανατροφοδότησης στην καθοδήγηση είναι αυτή να προκύπτει από παρατήρηση και να μην είναι επικριτική. Όταν ο καθοδηγητής παρέχει σαφή, συγκεκριμένη ανατροφοδότηση για τις ενέργειες της εκπαιδευόμενης και τις συνέπειές τους, τότε είναι πιθανότερο η εκπαιδευόμενη να είναι απόλυτα ικανή να αξιολογεί η ίδια την απόδοσή της.

 

Σύνδεσμοι για την αυτόνομη μάθηση

Στιλ καθοδήγησης
Δεξιότητες καθοδήγησης
    Μέθοδοι καθοδήγησης

    3.2 Εφαρμογή τεχνικών καθοδήγησης με τις εκπαιδευόμενες γυναίκες

    Οι γυναίκες αντιμετωπίζουν γνωστά εμπόδια στην επαγγελματική τους ανέλιξη. Οι αιτίες για αυτή την ανισότητα είναι πολλές και ακόμη υπό συζήτηση. Περιλαμβάνουν προκαταλήψεις (τόσο συνειδητά όσο και ασυνείδητα), δομικά εμπόδια και οργανωτική κουλτούρα. Επιπλέον, έρευνες δείχνουν ότι οι γυναίκες που εργάζονται σε παραδοσιακά ανδροκρατούμενους βιομηχανικούς και λειτουργικούς τομείς έχουν λιγότερες ευκαιρίες ανέλιξης σε ηγετικές θέσεις από τους άνδρες.

    Ως αποτέλεσμα, ενώ το 80% των γυναικών που απασχολούνται στην επιστήμη, τη μηχανολογία και την τεχνολογία αναφέρει ότι «αγαπούν τη δουλειά τους», το ποσοστό των γυναικών που εγκαταλείπουν τέτοιους τομείς είναι υψηλότερο από το αντίστοιχο ποσοστό των ανδρών. Στις βιομηχανίες «υψηλής τεχνολογίας» το ποσοστό των γυναικών που εγκαταλείπουν τις θέσεις εργασίας τους είναι περισσότερο από δύο φορές μεγαλύτερο σε σχέση με τους άνδρες (41% έναντι 17%).

    Επιπλέον, το ποσοστό απασχόλησης των γυναικών αυξάνεται στην Ευρώπη, αλλά παραμένει χαμηλότερο από αυτό των ανδρών. Το 2018, το ποσοστό απασχόλησης των γυναικών (ηλικίας 20-64 ετών) στην Ευρωπαϊκή Ένωση διαμορφώθηκε στο 67%, αύξηση κατά μία ποσοστιαία μονάδα σε σχέση με το προηγούμενο έτος και κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες από το 2008. Ωστόσο, το ποσοστό απασχόλησης για τις γυναίκες ήταν ακόμα 12 ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερο από το αντίστοιχο ποσοστό για τους άνδρες της ίδιας ηλικίας.

    Τι μπορεί να κάνει μια ταλαντούχα γυναίκα όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με την ανεργία ή με προβλήματα στη δουλειά;

    Η καθοδήγηση είναι η απάντηση σε αυτά τα ζητήματα γιατί, μέσω αυτής, βελτιώνονται η επαγγελματική απόδοση, οι σχέσεις, η αναζήτηση εργασίας και η αυτοπεποίθηση. Η καθοδήγηση είναι μια ολοένα και πιο δημοφιλής στρατηγική που χρησιμοποιείται για να βοηθήσει ταλαντούχες γυναίκες να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους και να ανελιχθούν επαγγελματικά. Πολλοί οργανισμοί επενδύουν οι ίδιοι στην καθοδήγηση των υπαλλήλων «υψηλών δυνατοτήτων» και η έρευνα κατέδειξε ότι η καθοδήγηση μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική συμβάλλοντας στη μείωση του χάσματος των φύλων στην ανάπτυξη ηγετικών ικανοτήτων. Για την παροχή καθοδήγησης σε εκπαιδευόμενες προτείνεται να εφαρμοστεί σχέση σε προσωπική βάση, στο πλαίσιο της οποίας ο επαγγελματίας καθοδηγητής εργάζεται με την κάθε εκπαιδευόμενη για την επίτευξη προσωπικών και επαγγελματικών στόχων, παρέχοντας ανατροφοδότηση και κατεύθυνση που διευκολύνει τη βελτίωσή της. Πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε πολλά υποσχόμενα δεδομένα για την καθοδήγηση, ειδικά όσον αφορά τις δυνατότητές της να εξισώνει την πρόσβαση σε ευκαιρίες ανάπτυξης ηγετικών ικανοτήτων μεταξύ ανδρών και γυναικών. Σε μια έρευνα του 2017, οι άντρες είχαν 50% περισσότερες πιθανότητες από τις γυναίκες να δηλώσουν ότι η εκπαίδευσή τους σε θέματα ανάπτυξης ηγετικών ικανοτήτων ήταν «πολύ αποτελεσματική». Ωστόσο, όταν ρωτήθηκαν οι συμμετέχοντες που έλαβαν καθοδήγηση ως μέρος της εκπαίδευσής τους, αυτή η διαφορά σχεδόν εκμηδενίστηκε.

     

    Σύνδεσμοι για την αυτόνομη μάθηση

    Καθοδήγηση γυναικών στη βιομηχανία τεχνολογίας

     

    3.3 Μεγιστοποίηση δυνατοτήτων των εκπαιδευόμενων γυναικών για τον καθορισμό στόχων

    Ο κύριος στόχος κάθε προγράμματος καθοδήγησης είναι να μεγιστοποιήσει τις δυνατότητες των εκπαιδευομένων για να μπορούν οι ίδιες να θέτουν στόχους και σχέδια. Η ενδυνάμωση των γυναικών και των κοριτσιών, ούτως ώστε να αξιοποιούν πλήρως τις δυνατότητές τους, είναι θεμελιώδης για την κοινωνική ανάπτυξη κάθε κοινωνίας και, όντως, αναγνωρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη ως ένας από τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης (αριθμός 5: Επίτευξη της ισότητας των φύλων και χειραφέτηση όλων των γυναικών και κοριτσιών). Για να επιτευχθεί αυτό, η καθοδήγηση της γυναικείας μάθησης είναι πολύ χρήσιμη.

    Είναι σημαντικό ο καθοδηγητής να διδάσκει στις εκπαιδευόμενες γυναίκες ότι η επαγγελματική και προσωπική τους επιτυχία αποτελούν συμπληρωματικό στοιχείο του συνολικού σχεδιασμού τους. Οι καλά δομημένοι στόχοι είναι μια άυλη μορφή νίκης, που απαιτεί άρτια σχεδιασμένες και αποτελεσματικές στρατηγικές και τακτικές. Τα όνειρα και τα οράματα που συμπυκνώνονται στο γράψιμο (του σχεδίου) κάνουν το ταξίδι προς την επιτυχία αξέχαστο. Το άτομο που θα επιτύχει στο μέλλον είναι αυτό που, διαμορφώνοντας μια συγκεκριμένη νοοτροπία, θα καταγράψει το σχέδιο του και όχι το άτομο που δεν θα το πράξει αυτό.

    Ο καθορισμός στόχων είναι αποφασιστικής σημασίας για αποτελεσματικές στρατηγικές διαχείρισης χρόνου και άγχους. Οι καθοδηγητές πρέπει να διδάξουν στις εκπαιδευόμενες ότι με την ανάληψη της ευθύνης για τη ζωή τους καθίστανται υπεύθυνες για όλα τα γεγονότα, απρόβλεπτα ή ελέγξιμα.

    Για να γίνει αυτό, οι «έξυπνοι» στόχοι, γνωστοί με το αγγλικό ακρωνύμιο S.M.A.R.T, είναι τα προσχέδια των στόχων μαζί με τα βήματα που πρέπει να κάνετε για να πετύχετε τους στόχους σας. Ο καθορισμός στόχων ακολουθεί τα κριτήρια S-M-A-R-T:

    • Συγκεκριμένοι (SPECIFIC): Οι στόχοι πρέπει να διατυπώνονται με απλότητα και να καθορίζουν με σαφήνεια τι πρόκειται να κάνετε. Για να πετύχετε καλύτερα αποτελέσματα  πρέπει να παρέχετε μια ξεκάθαρη εικόνα του στόχου και σαφή κατεύθυνση για δράση. Απαντήστε στις ερωτήσεις: Ποιος/-α, Γιατί, Πού, Πότε, Τι.
    • Μετρήσιμοι (MEASURABLE): Οι στόχοι πρέπει να είναι μετρήσιμοι για να έχετε αυτοπεποίθηση ότι μπορείτε να τους πετύχετε. Η μέτρηση των ενεργειών και της προόδου αποτελεί εξαιρετικό κίνητρο.
    • Επιτεύξιμοι (ACHIEVABLE): Οι στόχοι πρέπει να είναι επιτεύξιμοι. Πρέπει να αποτελούν πρόκληση για εσάς, αλλά να είναι καλά προσδιορισμένοι για να μπορείτε να τους πετύχετε. Πρέπει να κατέχετε τις κατάλληλες γνώσεις, καθώς και τις απαιτούμενες δεξιότητες και ικανότητες για την επίτευξη των στόχων.
    • Ρεαλιστικοί (REALISTIC): Οι στόχοι πρέπει να μετρούν το αποτέλεσμα και όχι τη δραστηριότητα. Θα πρέπει να είναι λίγο φιλόδοξοι ούτως ώστε να αποτελούν πρόκληση για εσάς και έτσι να αναπτυχθείτε, αλλά και ρεαλιστικοί.
    • Χρονοδιάγραμμα (TIME FRAME): Οι στόχοι πρέπει να συνδέονται με ειδικά διαμορφωμένο χρονοδιάγραμμα, που να δημιουργεί την αίσθηση του επείγοντος ή να οδηγεί σε κάποιο είδος «έντασης» ανάμεσα στην τρέχουσα πραγματικότητα και το όραμα του στόχου. Χωρίς αυτού του είδους «ένταση», ο στόχος είναι απίθανο να επιφέρει σχετικό αποτέλεσμα. Με τη διαμόρφωση ενός χρονοδιαγράμματος, θα μπορείτε να αξιολογείτε την πρόοδό σας και να επαναδιατυπώνετε τους στόχους σας κατάλληλα, ώστε να μην επιτρέψετε να σας απορροφήσουν σταδιακά άλλοι πιο πιεστικοί στόχοι.

    Ο καθορισμός στόχων ακολουθώντας τα κριτήρια S-M-A-R-T είναι η κύρια και πιο αποτελεσματική στρατηγική που θα πρέπει να παρέχει ο καθοδηγητής στις εκπαιδευόμενες γυναίκες. Επιπλέον, άλλες βασικές δεξιότητες είναι: παροχή εσωτερικών κινήτρων, διαχείριση χρόνου, θετική σκέψη, ιεράρχηση προτεραιοτήτων.

     

    Σύνδεσμοι για την αυτόνομη μάθηση

     

    3.4 Παρακολούθηση της διαδικασίας καθοδήγησης

    Αξιολόγηση της καθοδήγησης είναι ο συστηματικός τρόπος για τον προσδιορισμό του αποτελέσματος και της αξίας της αποτελεσματικής καθοδήγησης. Η καθοδήγηση είναι μια δυναμική και ατομική διαδικασία. Τα σχέδια και οι στόχοι των εκπαιδευομένων δεν είναι ποτέ στατικά, γιατί η ανάπτυξη και η αλλαγή δεν είναι ποτέ γραμμικές. Οι στόχοι θα, και πρέπει να, αλλάζουν και να εξελίσσονται κατά τη διάρκεια της σχέσης καθοδήγησης.

    Για να διαχειριστείτε τις επερχόμενες αποκλίσεις, είναι σημαντικό να παρακολουθείτε και να αξιολογείτε συνεχώς την εξελισσόμενη διαδικασία. Αυτό θα σας βοηθήσει να προσδιορίζετε εύκολα κατά πόσο απαιτούνται ενέργειες προσαρμογής και πρόσθετη καθοδήγηση. Η παρακολούθηση είναι μια διαδικασία συστηματικής και συνεχούς συλλογής πληροφοριών κατά τη διάρκεια της διαδικασίας καθοδήγησης.

    Η παρακολούθηση στην καθοδήγηση περιλαμβάνει τη συλλογή πληροφοριών για την αξιολόγηση της απόδοσης της καθοδήγησης και της προόδου προς τις επιδιωκόμενες αλλαγές και στόχους. Είναι πολύ εύκολο να διαπιστώνετε κατά πόσο οι συνθήκες κατά τη διάρκεια της διαδικασίας έχουν αλλάξει ή εξελιχθεί, εφόσον μετράτε την αποτελεσματικότητα της καθοδήγησης μέσω της παρακολούθησης. Με την παρακολούθηση, οι καθοδηγητές μπορούν να προσαρμόζουν τα επόμενα βήματα στις ανάγκες των εκπαιδευομένων. Η παρακολούθηση της προόδου των εκπαιδευομένων μπορεί να βελτιώσει σημαντικά το μακροπρόθεσμο ποσοστό επιτυχίας τους, καθώς και την ποιότητα της καθοδήγησης.

    Πρώτα απ’ όλα, για την αποτελεσματική παρακολούθηση, είναι σημαντικό οι εκπαιδευόμενες να μοιράζονται τις σκέψεις, τις εμπειρίες και την πρόοδό τους με τον καθοδηγητή σε οργανωμένη και τακτική βάση. Για να το κάνετε αυτό, δεν χρειάζεται κάτι περισσότερο από το να χρησιμοποιήσετε εργαλεία, όπως μια εβδομαδιαία φόρμα αξιολόγησης της καθοδήγησης ή ένα ερωτηματολόγιο για την αποτελεσματικότητά της. Οι εκπαιδευόμενες πρέπει να συμπληρώνουν την φόρμα ή να απαντούν στο ερωτηματολόγιο και να τα στέλνουν στον καθοδηγητή πριν από την επόμενη συνεδρία. Μετά από μερικές φορές, η διαδικασία αυτή γίνεται ρουτίνα, οι συμμετέχουσες εκπαιδεύονται και, έτσι, βελτιώνεται ο βαθμός συναίσθησής τους, καθώς και ο βαθμός εστίασής τους σε πραγματικές εμπειρίες. Η συνειδητοποίηση είναι το κλειδί για μια επιτυχημένη διαδικασία.

    Μια πρότυπη φόρμας παρακολούθησης της απόδοσης και της καθοδήγησης μπορεί να είναι: μια εβδομαδιαία ανασκόπηση, ένα ερωτηματολόγιο πριν από τη συνεδρία, μια κοινή λίστα υποχρεώσεων.

    Κατά την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της καθοδήγησης θα πρέπει να λάβετε υπόψη τα εξής βασικά σημεία:

    • Αποδοτικότητα: Πώς οι συνεδρίες και η συνεισφορά των συμμετεχουσών μετατρέπονται σε ενέργειες και αποτελέσματα;
    • Αποτελεσματικότητα: Πόσο συμβάλλουν τα επιμέρους βήματα στην επίτευξη των επιθυμητών αποτελεσμάτων;
    • Συνάφεια: Πώς σχετίζονται οι εμπειρίες και τα αποτελέσματα με τις ανάγκες, τις προτεραιότητες και τις φιλοδοξίες των πελατών;
    • Αντίκτυπος: Πόσο σημαντική είναι/ήταν η αλλαγή προς την επίτευξη του συνολικού στόχου;
    • Όφελος: Πώς συγκρίνεται ο αντίκτυπος της καθοδήγησης με τις επιθυμίες και τις ανάγκες του πελάτη;
    • Βιωσιμότητα: Σε ποιο βαθμό αναμένεται να διαρκέσουν οι θετικές αλλαγές μετά την ολοκλήρωση της καθοδήγησης; Θεωρείτε ότι θα ήταν χρήσιμη πρόσθετη καθοδήγηση εκ των υστέρων;

    Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτές τις ερωτήσεις ως πρότυπο για τη φόρμα αξιολόγησης της καθοδήγησης.

     

    Σύνδεσμοι για την αυτόνομη μάθηση